Brak czasu powoduje, że nie wiem co to w ogóle jest życie wewnętrzne, a mowa o tym by było bogate sprawia, że zapiera mi dech w piersi i też bym takie mieć chciała.
Czy to jest głęboka wiara w religię? W dobre wartości, w pomaganie innym? Czy to jest oczytanie, przeżywanie treści a nie tylko ich przelecenie i zrobienie z ziarnka piasku perły? Jak artyści? Jak się tego nauczyć i gdzie skierować? Czy to jest coś z duszą? czy tylko umysłem? Czy to rozwój intuicji? Czegoś namacalnego czy niematerialnego? Czy to się ma nie potrafiąc tego opowiedzieć? Czy nie czując tego a umiejąc o tym opowiadać ma się takie wnętrze?
I czy jest się wtedy przewidywalnym czy nie?
Jak to bywa ze zborami czasem łatwiej powiedzieć kto nie ma bogatego życia wewnętrznego i w ten sposób przez użycie zaprzeczenia tej grupie stworzyć zbiór osób którymi chcemy być.
- Ci, którzy księgują, obliczają sprawy związane z podejrzeniem zimnych himalajów matematyki nie kojarzą mi się z życiem wewnętrznym tylko z odkrywcami, z inteligencją i geniuszem.
- Ci, którzy rąbią drzewo robią to beznamiętnie, Ci którzy murują, tynkują jeśli to nie jest proces świadomej budowy katedry to nie prowadzą czegoś wewnętrznego ponieważ ich obserwacja jest ograniczona. Ogrodnik już może prowadzić życie wewnetrzne przy przesadzaniu ponieważ widzi żyjącą roślinę co jej dolega jak się zmienia i jak jej zaradzić - jest taki kontakt duchowy i troska, która się przy tym rodzi, fizyczny kontkt z naturą.
- tryb autopilota np przy jeździe samochodem bez obserwacji, bez zapobiegania i przewidywania, a nawet z tym to instynkt samozachowawczy i myślenie a nie sprawa duszy. Dopiero przy refleksji kierowcy że jadąc ciemną drogą i przechodząc przez łunę światła ma się wrażenie że przenika się do innego świata jak w filmie Tron. Albo jadąc samochodem gdy widzisz przelatującego tuż nad szybą ptaka - może sokoła, myszołowa czy jastrzębia to może pojawić się taka myśl kiedy on na Ciebie patrzy, czy on chciał Cię zobaczyć poniważ tyle razy przejeżdzając obok snopek siana się na niego patrzyło, że zaciekawiony podleciał zobaczyć któż nań spogląda?
- Ci którzy piszą i interpretuą wiersze to mają życie wewnętrzne wtedy kiedy odnoszą to do siebie do tego co czują. Jeśli ich percepcja nie dotyczy tylko ja jako jednostki ale może się rozszerzać na ja jako rodzina, ja jako miasto, ja jako państwo, czy ja jako człowiek globalnej wioski, subkultury czy subświata (kiedyś subkultury były, a teraz jesteśmy w świecie postsubkultuowym ale przez sieć stały się one mniejsze bardziej indywidualne i hermetyczne nieograniczone do pozycji geograficznej tylko łączące zainteresowania nurty myślowe), ale to wciąż przeżycia tej osoby. Czyli ten kto po przeczytaniu wiersza, posłuchaniu muzyki i obejrzeniu filmu go nie "przeżyje" nie przetrawi to to tylko obejrzał i nie ubogaciło go to ani nie zmieniło jego myślenia nie poszerzyło horyzontów.
czyli ten co ma bogate życie wewnętrzne to ten co widzi, czuje i dokonuje ekspansj tego albo przez interakcję z innymi pisząc o tym zwykle (prozą), albo wierszem, albo robiąc akcję (happenig), malując, albo zmieniając akty, ustawy dokumenty, umysły innych itd. Kto ma bogate życie wewnętrzne jest wirusem, który jak kosogłos kto go usłyszy to powtarza i nie da się ich uspokoić. Ale patrząc z punktu widzenia zarządzania nie każdy kto ma bogate wnętrzne jest liderem, który zarządza ludzmi. W przypadku kosogłosa kto inny rządził decydował, a kosogłos był tylko twarzą i sercem akcji. Tak jak kiedyś Maryja była twarzą i sercem narodu, śpiewana na bitwach bogurodzica na ustach tysięcy mężczyzn i jak w kosogłosie piosenka Kattnis, mimo, że to szefowie wojska podejmowali decyzje, ale serce było skierowane w jednś stronę i miało jedną twarz.
PS. mylę dwie aktorki ze sobą Ellen Page (I) co grała w Zakochani w Rzymie i Incepcji (mówię w kolejności ich oglądania) z Jennifer Lawrence (III) z Poradnik Pozytywnego Myślenia i Igrzyska Śmierci:Kosogłos. Jak mają ciemnobrązowe włosy lokujące na policzkach i włosy spięte w kucyk gładkie okrągłe czoło mały nosek i w charakterystyczny sposób patrzą z sercem i uczuciem to są podobne w moim sercu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz